Łagodzenie skutków przerostu prostaty jest istotnym dla wielu mężczyzn tematem. Cechy mikroskopowe charakterystyczne dla łagodnego rozrostu prostaty (BPH) można znaleźć już u połowy 50-latków. Nie oznacza to, że objawy przerostu prostaty dotyczą każdego, u którego pojawił się problem, w równym stopniu. Ze względu na złożony patomechanizm rozrostu oraz zmienne osobnicze choroba dotyka różnych ludzi z odmienną intensywnością.
Jak dochodzi do nadmiernego rozrostu prostaty?
Łagodny rozrost gruczołu krokowego to jednostka chorobowa o złożonym, wciąż dosyć tajemniczym patomechanizmie. Pobudzenie komórek gruczołowych prostaty do pełnienia swoich funkcji oraz podziałów komórkowych osiągane jest przy wysokich stężeniach testosteronu. Testosteron syntetyzowany jest w jądrach oraz nadnerczach. Hormon dostaje się do stercza, gdzie pod wpływem enzymów ulega przemianie do dihydrotestosteronu (DHT). W gruczole krokowym DHT poprzez ingerencje w procesy syntezy białek pobudza metabolizm komórek. Wiele lat ekspozycji na testosteron sprawia, że u niektórych ludzi pojawiają się duże skupiska komórek gruczołowych, które powiększając objętość prostaty, powodują, że stercze uciska na moczowód. Nie tylko testosteron pobudza komórki prostaty do podziałów. Oprócz tego hormonu, obok wielu innych przekaźników komórkowych, dobrze poznanym czynnikiem stymulującym rozrost prostaty jest TGF-beta. Współcześnie postuluje się, że rozrost prostaty jest mechanizmem wieloczynnikowym i wykształcany jest przy udziale wielu czynników.
Jak i kiedy leczyć?
Leczenie rozrostu prostaty ma na celu poprawę warunków życia. Sam rozrost potencjalnie nie jest śmiertelny. Ze względu na powikłania związane z przerostem prostaty należy jednak rozpocząć leczenie, gdy objawy zaczynają być wyraźnie zauważalne. Zaniedbany rozrost stercza może prowadzić między innymi do kamicy nerkowej i niewydolności nerek. Objawy przerostu zakłócają codzienne życie poprzez utrudnioną mikcję, uczucie nieopróżnionego pęcherza, a czasem ból w trakcie oddawania moczu. Należy zauważyć, że krwiomocz nie jest charakterystyczny dla łagodnego przerostu stercza, dlatego przy obecności takiego objawu powinno jak najszybciej skierować się do lekarza.
Leczenie środkami farmakologicznymi opiera się na próbie hamowania rozrostu oraz udrożnienia moczowodu. W tym celu stosuje się terapię hormonalną, leki zwiotczające mięśniówkę układu moczowego oraz leki roślinne, takie jak Prostamol Uno. Inną metodą na leczenie rozrostu stercza jest terapia przy pomocy metod chirurgicznych. Najczęściej wykonuje się nacięcia stercza, przezcewkowe usunięcia fragmentu gruczołu krokowego oraz usunięcie prostaty przy pomocy światła lasera. Każda z metod jest indywidualnie dobierana do potrzeb i oczekiwań chorego po przeanalizowaniu potencjalnych korzyści i ryzyka przy zastosowaniu danego leczenia.
Łagodny rozrost prostaty może skutkować zatrzymaniem moczu. Gdy istnieje podejrzenie zatrzymania moczu, zalecana jest jak najszybsza wizyta na oddziale ratunkowym w celu założenia cewnika moczowodowego.
